Weekdier

De vergelijking dringt zich onmiddelijk op. Aan de lange tafel, bij elkaar geschoven terrastafeltjes, zitten een paar echte exemplaren. De meesten hebben een biertje voor zich maar ook degenen met Cola of Spa rood zijn meer man dan de protagonist. Man omdat ze seks hebben (denkt de protagonist) en overtuigt zijn van hun bestaan. Niet direct hun gelijk, hoewel dat ook meespeelt is niemand domweg koppig of perse ongenuanceerd, maar er leeft duidelijk iets dat zelfvertrouwen met zich meebrengt. De masculiniteit sijpelt uit hun poriën. Het gaat over wapens, of computers, of in het holst van de nacht wakker worden in de gang met de voordeur open, ’s ochtends voor het werk naar je toilet stommelen om te ontdekken dat je eigen maaginhoud tegen de wanden gekleefd zit. Leven.

De protagonist is een weekdier. Hij stamelt. Een stellige volzin zit er deze avond niet in, zoals de meeste avonden. Hij neemt een slokje van zijn bier, achterover leunend om het gesprek tussen de mannen om hem heen te faciliteren. Zijn ruige baard, momenteel tussen flinke stoppels en een echte haardos, warrig schapenhaar, compenseert zijn verwijfdheid niet voldoende om een flinke illusie van mannelijkheid op te hangen. Hij millimetert zijn hoofdhaar zelf doorgaans, maar verzaakte al enkele weken. De gedachte om het lang te laten groeien speelt door zijn hoofd. Een paardestaart. Daarvoor zal hij door de fase van onhandelbare lengte moeten. Waarin zielige plukken alle kanten op zullen wijzen, niet te pletten zelfs met de sterkste gel.

Zijn bril moet bijgesteld worden. Door de warmte glijdt deze te ver naar voren over zijn linker oor. Een nieuwe bril, een meer mannelijke bril, zo dat bestaat, zou dat helpen? En een groter horloge? Om zijn fragiele polsen? Echte mannen hebben lengte en spierkracht. Een gebruinde kop met een stevige kaak. Niet het afgeronde oude vrouwenhoofd en de 167 centimeter van de protagonist. Ware het niet voor zijn baard zou hij een oude trans kunnen zijn. Trek een jurk aan en klaar. Aan de telefoon wordt hem nu al vaak ‘dag mevrouw’ toegevoegd aan het einde van een gesprek. Vrouwelijkheid zit ook in gebruik van taal en stem. Woordkeuze, meedenken, empathie. Een man laat een boer en neemt nog een teug. De protagonist probeert te leren. Man-zijn is een geestesgesteldheid.

Een dag later bij familie zegt hij ‘Zal ik een nieuwe bril nemen?’.
‘Denkt hij over een nieuwe bril terwijl hij gratis zijn baard af kan scheren,’ moppert iemand.